Οι αναρίθμητες Δενδρομολόχες (Alcea Pallida) σε βουνοπλαγιά του Γέρμα.

Άνθη δενδρομολόχας στον Γέρμα

Το φυτό «η δενδρομολόχα» είναι ένα από τα πιο όμορφα κι ελκυστικά αγριολούλουδα της ελληνικής υπαίθρου. Έχει ύψος που ξεπερνάει το 1,8 μ. και βγάζει άνθη μεγάλα κι εντυπωσιακά διαφόρων χρωματισμών, συνήθως κατακόκκινα, ή ροζ, ή λευκά.

Στο χωριό «ο Γέρμας» Καστοριάς υπάρχουν αρκετά μέρη όπου αυτοφύεται και ανθίζει η δενδρομολόχα. Ο σημαντικότερος όμως βιότοπός της βρίσκεται στους νοτιοανατολικούς πρόποδες του βουνού Αμάραντος, ακριβώς επάνω από το ρέμα Κοκκινονέρι. Ο βιότοπος αυτός είναι αρκετά εκτεταμένος, περί τα 100 στρέμματα, έχει δε αναρίθμητες ροζ δενδρομολόχες.

Οι φιλανθείς Γερμανιώτες γνωρίζουν καλώς τον προαναφερόμενο σπουδαίο βιότοπο της δενδρομολόχας, τον επισκέπτονται κάθε χρόνο κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο που είναι η περίοδος της ανθοφορίας των αμέτρητων φυτών του (της) και παρατηρούν και θαυμάζουν τα ροζ άνθη τους.

Σημείωση: Κατά το περασμένο έτος 2012 δεν φύτρωσαν οι δενδρομολόχες στην αναφερόμενη περιοχή του Αμάραντου, δεν εμφανίστηκε ούτε μία!. Το γεγονός αυτό ήταν πρωτόγνωρο για τους φυσιολάτρες του Γέρμα, δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν και τους ανησύχησε. Ευτυχώς όμως φέτος ξαναφύτρωσαν οι δενδρομολόχες και κάλυψαν με τα πανέμορφα άνθη τους ολόκληρη την υπόψη περιοχή.

Η περιοχή του  Γέρμα με τις δενδρομολόχες.

Ο Γιώργος Τ. Αλεξίου στις δενδρομολόχες.

Στο βάθος ο Γέρμας και δεξιά ο δρόμος προς Κορησό.

Υπαίθρια διαβίωση στον Γέρμα Καστοριάς. Καλοκαίρι 2013.

Το αντίσκηνο του Γιώργου Αλεξίου
κάτω από μια καστανιά, στο βουνό Πάσχος.

Το χωριό ο Γέρμας, ως γνωστόν, είναι κτισμένο στην άκρη μιας  ειδυλλιακής κοιλάδας, η οποία περιβάλλεται από ψηλά βουνά, που καλύπτονται από πυκνά δάση κι έχουν πολλά νερά. Οι φυσιολάτρες του χωριού γνωρίζουν καλώς τις μοναδικές ομορφιές του και τις απολαμβάνουν με ποικίλους τρόπους, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, Ένας εξ αυτών, ο δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου, κατασκηνώνει κάθε καλοκαίρι σε αρκετές όμορφες περιοχές του Γέρμα και αποκομίζει τ’ ανάλογα οφέλη. Σήμερα Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013 έστησε το αντίσκηνό του κάτω από μία καστανιά, που βρίσκεται επάνω από το αμπέλι του, στο όμορφο βουνό Πάσχος. Σχετικές φωτογραφίες δημοσιεύονται εδώ.
..................................................

Η πανοραμική θέα απ' το μέρος της σκηνής. 
Στο βάθος δεξιά ο Γέρμας κι αριστερά το βουνό Μουρίκι.

Θεία Δώρα (Ζ. Παπαντωνίου).
Ω, πνοή, που σαν ήχων ποτάμι στα πεύκα,
σ' ακούω και σε βλέπω να τρέμεις στη λεύκα,
σαλέματα ανήσυχα κι ανατριχίλα,
χαιρέτισμα θείο από φύλλα σε φύλλα.
Ω! νόημα σταλμένο απ' του κόσμου τα βάθη,
ποια σκέψη, ποια γνώση ποτέ θα σε μάθει;

Ο Γιώργος Αλεξίου μπροστά στη σκηνή του.

Στο βάθος δεξιά διακρίνεται αμυδρά
το όρος Άσκιο ή Συνιάτσικο (υψ. 2.111 μ.)

Ο Κώστας στον ίσκιο της καστανιάς.

Συγκομιδή τσαγιού (Sideritis) σε βουνό του Γέρμα Καστοριάς. Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013.

Τσάι του βουνό στον Γέρμα.

Το μυρωδάτο «τσάι του βουνού» ανθίζει κάθε χρόνο στην περιοχή του Γέρμα Καστοριάς περί τα τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου. Κατά την περίοδο της άνθισής του, όλοι οι εύρωστοι Γερμανιώτες ανεβαίνουν στ’ ασβεστολιθικά βουνά του Γέρμα: «Πάσχος», «Σαρακίνα», «Μελίσσι», «Κουκούλι», και μαζεύουν με προσοχή – χωρίς να το ξεριζώνουν – τις ποσότητες τσαγιού που χρειάζονται για ένα έτος. Το ίδιο έπραξα και ο γράφων δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου, τη Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013. Το πρωί της ημέρας αυτής ανέβηκα στο βουνό Πάσχος, ακριβώς επάνω απ’ τον εξοχικό ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, που βρίσκεται στην τοποθεσία «Πηγαδάκι» , και συνέλεξα την απαιτούμενη ποσότητα τσαγιού.

Κατά τη διάρκεια της προαναφερόμενης συγκομιδής τσαγιού είδα και φωτογράφησα και μερικά όμορφα αγριολούλουδα, καθώς και τη φωλιά ενός μικρού πτηνού, που βρισκόταν άριστα καμουφλαρισμένη κάτω από έναν βράχο και είχε μέσα της δύο (;) μικρούλια πουλάκια.  Τις φωτογραφίες αυτές και όσες άλλες τράβηξα την ημέρα αυτή στο υπόψη βουνό, τις παρουσιάζω μαζί με το παρόν κείμενο, χάριν των αναγνωστών του.

Τσάι του βουνού, του λεγόμενου "στρωτού" είδους.

Γενικά για το «τσάι του βουνού»

«Το φυτό «τσάι του βουνού» (γένος Sideritis) χρησιμοποιείται στην Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες ως αφέψημα (τσάι). Το γένος περιλαμβάνει 80 περίπου είδη. Πρόκειται για μονοετείς ή πολυετείς πόες, ενίοτε αποξυλωμένες στη βάση, χνουδωτές. Έχουν άνθη κίτρινα ή λευκά, μικρά κατά σπονδύλους απομακρυσμένους ή πλησίον αλλήλων χωρίς Βράκτια. Ανήκουν στα χειλανθή. Στην Ελλάδα το φυτό αυτό είναι πολύ δημοφιλές. Στη θεραπευτική χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της σιδηροπενίας και για τη θεραπεία φλεγμονωδών καταστάσεων». (Από τη Βικιπαίδεια).

Βλέπε περισσότερα για το «τσάι του βουνού» στη Διεύθυνση:

http://www.mylona.gr/tea_information_greece.htm

Ο Γέρμας. Άποψή του απ' το βουνό Πάσχος.

Ο Γέρμας και αριστερά το θρυλικό όρος Μουρίκι.

Ο Γέρμας και η περιοχή Αμπέλια.

Στο βάθος το βουνό Άσκιο ή Σινιάτσικο υψ. 2.111 μ.

Χαρακτηριστική περιοχή του βουνού Πάσχος.

Τσάι του βουνού.

Τσάι και κίτρινα αγριολούλουδα.

Τσάι ριζωμένο σε σχισμή βράχου !

Όμορφο αγριολούλουδο στον Πάσχο.

Η φωλιά πουλιού  με τα δύο μικρά του .
(έχουν σηκωμένα τα κεφαλάκια τους και ανοιχτό το στόμα).

Τσάι  του βουνού.

Το αγριολούλουδο «Μυοσωτίς {: Ποντικοαυτάκι}» ή «Μη με λησμόνει {: Μη με ξεχνάς}» στην ύπαιθρο της Καστοριάς.

Το αγριολούλουδο "Μυοσωτίς"
ή "Μη με λησμόνει".

Περί τα τέλη Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου, όταν φεύγει αργά – αργά ο βαρύς χειμώνας της Δυτικής Μακεδονίας κι έρχεται με βήμα γοργό η ποθητή Άνοιξη, πρωτοεμφανίζεται στις απάνεμες τοποθεσίες τής καστοριανής υπαίθρου, σε άπειρους αριθμούς, και στολίζει το νεόφυτο γρασίδι της ένα μικρό μπλε αγριολούλουδο. Το λουλουδάκι αυτό, που σηματοδοτεί για τους φιλανθείς Καστοριανούς τον ερχομό της ερατεινής Άνοιξης, είναι γνωστό στην πατρίδα μας με το αρχαιοελληνικό όνομα «Μυοσωτίς», που σημαίνει ποντικοαυτάκι (λόγω της ομοιότητάς του με τα αυτιά του ποντικού!}, καθώς και με την περίεργη διεθνή ονομασία «Μη με λησμόνει», δηλαδή μη με ξεχνάς {!).

Η εν λόγω Μυοσωτίδα η ελαιοχαρής της ελληνικής χλωρίδας (Myosotis palustris ή M. Scorpioides L.) είναι φυτό ποώδες με βλαστό έρποντα και τριχωτό, με παραφυάδες που ριζοβολούν, με φύλλα λογχοειδή και με άνθη μικρά κυανά και άοσμα. Φυτρώνει κατά κόρον δίπλα σε ρυάκια και ποταμούς. Στην περιοχή της Καστοριάς ανθίζει από τον Μάρτιο κι έως τον Σεπτέμβριο.

Μυοσωτίδες της καστοριανής υπαίθρου.

Για την προέλευση - αιτιολόγηση του προαναφερόμενου ονόματος «Μη με λησμόνει» του εξεταζόμενου αγριολούλουδου είναι καταγραμμένοι στο Διαδίκτυο οι παρακάτω δύο ευρωπαϊκοί θρύλοι:

Πρώτος θρύλος.

Όταν ο Θεός έπλασε τα λουλούδια και χάρισε στο καθένα το ανάλογο όνομα, λησμόνησε να ονοματίσει το θεματικό αγριολούλουδο (: τη γαλανή Μυοσωτίδα). Τότε αυτό φώναξε: «Άγιε Πατέρα, σε όλα τα λουλούδια χάρισες ένα ωραίο όνομα, εμένα γιατί με ξέχασες; Δώσε μου ένα όνομα και χάρισέ το στην αγάπη». Κι Εκείνος τότε αποκρίθηκε: « Έχεις δίκιο, δεν πρέπει να λησμονηθείς και γι’ αυτό θα σε λένε «Μη με λησμόνει».

Δεύτερος θρύλος.

Κάποτε, δύο ερωτευμένοι νέοι βάδιζαν αγκαλιασμένοι δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι. Ξαφνικά η κοπέλα είδε στον απότομη όχθη του ποταμού ένα μπλε λουλουδάκι και ζήτησε απ’ το σύντροφό της να το κόψει και να της το προσφέρει. Ο νέος έτρεξε αμέσως προς το λουλούδι, αλλά μόλις το έκοψε γλίστρησε κι έπεσε στο νερό. Τότε, κι ενώ τον παράσερνε το ρέμα, πρόφτασε και πέταξε στην αγαπημένη του το ωραίο μπλε λουλουδάκι φωνάζοντας με πόνο: «Μη με λησμόνει».

Μυοσωτίδες σε καλάθι.
Πίνακας έτ. 1907 (απ' το Διαδίκτυο).

Η παρούσα σύντομη αναφορά στο ταπεινό αλλά και όμορφο αγριολούλουδο Μυοσωτίδα θα περατωθεί με την παράθεση ενός ωραίου στιχουργήματος απ’ το παλαιό Λεύκωμα κάποιας ερωτευμένης δεσποινίδας:

Μη με λησμόνει.

Απ’ όλα τ΄ άνθη του αγρού που έχω μαζεμένα,

ένα μονάχα αγαπώ, γιατί θυμούμαι εσένα!

Δεν είναι τριαντάφυλλο, δεν είναι ανεμώνη,

είναι λουλούδι ταπεινό: το λεν’ «Μη με λησμόνει».

(από δημοσίευση του Γιάννη Χλουβεράκη).

Σημειώσεις:

α) Η διεθνής ονομασία του λουλουδιού «Μη με λησμόνει» είναι στα γαλλικά “Ne m’ oubliez pas”, στα αγγλικά “Forget me not” και στα γερμανικά. “Vergissmein nicht”.

β) Οι αγρότες του Γέρμα Καστοριάς ονομάζουν "Γιλαντζίδες" (;) τις Μυοσωτίδες και χαίρονται ιδιαίτερα όταν τους - τις πρωτοαντικρίζουν στις αρχές της Άνοιξης.

   γ) «Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ελευθεροτέκτονες (Μασώνοι) φορούσαν ένα σήμα με το μικρό μπλε λουλούδι «Μη με λησμόνει» ως μυστικό σημάδι αναγνώρισης μεταξύ τους. Στις ημέρες μας, Ελευθεροτέκτονες  ανά την υφήλιο φέρουν στο πέτο τους το σήμα "Μη με λησμόνει", για να θυμούνται όλους αυτούς που υπέφεραν στο όνομα του Ελευθεροτεκτονισμού, κυρίως κατά τη Ναζιστική περίοδο». (Από τη Βικιπαίδεια).

Μυοσωτίδες.

Κίτρινο άνθος (ραδίκι) μεταξύ μυοσωτίδων.

Ενώτια μυοσωτίδες !