“Εις τα όρη ψυχή αρθώμεν,
δεύρο εκείσε όθεν βοήθεια ήκει”
(Παρακλητική).
Το καταπληκτικό φαράγγι της Κρανιάς σχηματίζεται – βρίσκεται στην οριογραμμή σύγκλισης κι επαφής των δύο βουνών Σαρακίνας και Αμάραντου, που ανήκουν στα γειτονικά χωριά του Γέρμα και της Κορησού Καστοριάς. Τα πρώτα, τ' αρχικά νερά τού φαραγγιού πηγάζουν στην περιοχή “Ράχη Κορησού” κι απ' εκεί κατέρχονται κι ενώνονται με τα νερά τού λεγόμενου “Τρανού λάκκου” κι άλλων ρυακιών του Αμάραντου και της Σαρακίνας, καταλήγουν δε στην περιοχή Κοκκινονέρι του Γέρμα, όπου σμίγουν με τα ψυχρά ύδατα της Γιάζιας.
Το συνολικό μήκος του αναφερόμενου φαραγγιού είναι 4 - 5 χιλιόμετρα, ενώ το μέσο βάθος του ρέματός του είναι 30 – 40 μέτρα. Την ανατολική όχθη του, και μάλιστα σε όλο το μήκος της, τη διαπερνάει η ασφαλτοστρωμένη επαρχιακή οδός που ενώνει τα προαναφερόμενα χωριά Γέρμα και Κορησού.
Ολόκληρο το φαράγγι καλύπτεται από πυκνή βλάστηση ποικίλων θάμνων και δέντρων βελανιδιάς, γάβρου, ιτιάς, λεπτοκαρυάς, λεύκης, θράψου, σφένδαμου κ.ά. Εντός του φαραγγιού, στις απότομες και απρόσιτες όχθες του διαβιούν και κρύβονται αρκετά είδη άγριων ζώων, και φωλιάζουν πολλά είδη πτηνών. Οι οδηγοί αυτοκινήτων που κινούνται στην προαναφερόμενη επαρχιακή οδό συναντούν συχνά αρκούδες, τσακάλια, αγριόγατους, λαγούς και άλλα άγρια ζώα, βλέπουν δε πολλά ωραία πτηνά και ακούν τις μελωδικές φωνές τους.
|
Το άνω τμήμα της χαράδρας της Κρανιάς. Στο βάθος διακρίνεται ελάχιστα ο Γέρμας. |
Το καλύτερο σημείο παρατήρησης του φαραγγιού και απόλαυσης της απερίγραπτης φυσικής ομορφιάς του βρίσκεται στο άνω τμήμα του, πλησίον του “Τρανού Λάκκου”. Πρόκειται για ένα βραχώδες και άδενδρο πλάτωμα εμβαδού 100 τ.μ. περίπου, το οποίο “αιωρείται” επάνω απ' το σημείο του ρέματος με το μεγαλύτερο βάθος, 40 – 50 μ. Στο πλάτωμα αυτό υπάρχει μόνο ένα νεαρό δέντρο βελανιδιάς, στον ίσκιο του οποίου στέκονται και ξαποσταίνουν οι φυσιολάτρες του Γέρμα. Απ' εκεί αγναντεύουν το απέναντι πυκνό δάσος της Σαρακίνας, παρατηρούν τις ψηλόκορμες βελανιδιές και κερασιές του διπλανού ρέματος, βλέπουν και θαυμάζουν τα πανέμορφα αγριολούλουδα της περιοχής και ακούν κι απολαμβάνουν το κελάηδημα των πτηνών και το κελάρρυσμα του παρακείμενου μικρού καταρράκτη.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ποίημα Αλκμάν (τέλη 7ου αιώνα π.Χ. - περ. 612 π.Χ.).
Εύδουσι δ' ορέων κορυφαί τε και φάραγγες
πρώονές τε και χαράδραι
φύλά τ' ερπέτ' όσα τρέφει μέλαινα γαία
θήρές τ' ορεσκώοι και γένος μελισσάν
και κνώδαλ' εν βένθεσσι πορφυρέας αλός,
εύδουσι δ' οιωνών φύλα τανυπτερύγων
Μετάφραση, (Μ. Ζ. Κοπιδάκης)
Κοιμούνται οι βουνοκορφές κοιμούνται τα φαράγγια,
κοιμούνται οι χαράδρες και οι κορυφογραμμές,
και τα σερνάμενα πάνω στη γη τη σκοτεινόχρωμη,
τα άγρια του βουνού και τα μελίσσια,
ακόμη και τα κήτη στα βάθη της θάλασσας