Η Λουβουδιά, το αγαπημένο χορταρικό των Γερμανιωτών.

Νεαρό φυτό ήμερης λουβουδιάς.

   Η λουβουδιά είναι ένα ποώδες φυτό της ελληνικής υπαίθρου. Στον Γέρμα υπάρχουν δύο είδη λουβουδιάς, η λεγόμενη άγρια λουβουδιά και η ήμερη. Η άγρια λουβουδιά είναι ένα ζιζάνιο με γαλαζοπράσινο χρώμα, που «φυτρώνει χωρίς να το σπέρνουν»  μέσα σε αγρούς ποτιστικών καλλιεργειών (φασολιών, καλαμποκιού, πατάτας κ. ά.). Ανθίζει από το Μάιο και μέχρι τον Αύγουστο.  Τα φύλα της είναι εδώδιμα (τρώγονται). Οι Γερμανιώτισσες νοικοκυρές τα συλλέγουν όταν είναι τρυφερά και φτιάχνουν μ’ αυτά νόστιμες χορτόπιτες.

   Η ήμερη λουβουδιά διαφέρει αρκετά από την άγρια. Είναι μία πόα μη αυτοφυής, που έχει μεγάλα κιτρινοπράσινα  και «παχιά» φύλλα. Οι Γερμανιώτισσες τη σπέρνουν κάθε Μάρτιο στους κήπους τους και την καλλιεργούν με ιδιαίτερη φροντίδα. Όταν μεγαλώσουν τα φύλλα της τα μαζεύουν και παρασκευάζουν μ’ αυτά πεντανόστιμες χορτόπιτες. Επίσης τα μαγειρεύουν μαζί με κρέας, με κρεμμυδάκια και με δυόσμο (αρνάκι φρικασέ).

Λουβουδιά δίπλα σε μαρούλι.



    Γενικώς, η ήμερη λουβουδιά είναι ένα εδώδιμα χορταρικό – λαχανικό, που οι χρυσοχέρες νοικοκυρές του Γέρμα το καλλιεργούν με περισσή φροντίδα στους λαχανόκηπους και το μαγειρεύουν πολύ συχνά.

Λουβουδιές και άλλα κηπευτικά.

Ανώριμοι καρποί λουβουδιάς.

Ώριμοι καρποί με τα σπέρματα λουβουδιάς.