Το αντίσκηνο (ποίημα Γ. Δροσίνη)

Αντίσκηνο στον Γέρμα Καστοριάς

Εκεί που οι καστανιές χυτά

χλωρόφυλλα, λαμπαδωτά

κλωνάρια ξανεμίζουν,

που ροδοβάφονται οι μηλιές

και οι λιγνές κορομηλιές

πολύκαρπες λυγίζουν,

……………………...

που ανθούν λευκά τριαντάφυλλα

και κλήματ΄ ασπροστάφυλλα

τις κρεβατιές ισκιώνουν

και τα ελάτια αραδιαστά,

παλεύοντας με το βοριά,

ανίκητα ψηλώνουν,

…………………………

"και οι λιγνές κορομηλιές πολύκαρπες λυγίζουν"

συμμαζεμένο, ντροπαλό,

σαν καλυβάκι στο βουνό,

γαλάζιο αντισκήνι

μεσ’ σ’ ολοπράσινα κλαριά

την όμορφή του τη θωριά

μια δείχνει και μια κρύβει.

…………………………..

Μικρό το καμαράκι του

και το παραθυράκι του

κι όλο μικροπλασμένο.

Τόσο μικρό, όπου μπορεί

την Ευτυχία να χωρεί

-Τι ωραία, δεν είναι ξένο!

Γ. Δροσίνης (προσαρμογή: Γ.Τ.Α.)

 

Ο Γέρμας Καστοριάς

"που ανθούν λευκά τριαντάφυλλα"