Περιδιάβαση στην όμορφη περιοχή “Κοκκινονέρι” του Γέρμα. Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014.

Κάψα φυτού στο Κοκκινονέρι.

Η περιοχή “Κοκκινονέρι” του Γέρμα είναι μία στενόμακρη κι επίπεδη έκταση 300 στρεμμάτων περίπου, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στο γραφικό ποτάμι της Γιάζιας και στους δασωμένους πρόποδες του όρους Κρανιά, που αποτελεί παραβούνι της Σαρακίνας.

Παλαιότερα κι έως το έτος 1980 περίπου, υπήρχαν στο Κοκκινονέρι αρκετοί ποτιστικοί αγροί με ετήσιες καλλιέργειες, ευάριθμα περιβόλια ποικίλων καρποφόρων δέντρων, πολλοί λαχανόκηποι με εκλεκτά κηπευτικά και αρκετά καταπράσινα λιβάδια. Όλα αυτά τα κτήματα τα κατείχαν και τα καλλιεργούσαν με μεγάλη όρεξη οι φιλόπονοι αγρότες του Γέρμα και γι’ αυτό το αγαπούσαν πολύ το Κοκκινονέρι και το θεωρούσαν ως τον επίγειο παράδεισο του χωριού τους.

Σήμερα δυστυχώς τα πάντα στο Κοκκινονέρι έχουν εγκαταλειφθεί. Σε ολόκληρη την έκτασή του καλλιεργείται μόνο ένας αγρός 4 – 5 στρεμμάτων με φασόλια, από τον κ. Κώστα Ευαγ. Έξαρχο. Τα υπόλοιπα κτήματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και τα περισσότερα απ’ τα καρποφόρα δέντρα τους έχουν ξεραθεί. Στα στεγνά μονοπάτια και στα απότιστα λιβάδια του κυκλοφορούν κάπου - κάπου μόνο οι λίγοι Γερμανιώτες φυσιολάτρες, που έζησαν, θυμούνται και αναπολούν τις παλιές καλές εποχές του, τότε που το Κοκκινονέρι  ήταν καταπράσινο κι έσφυζε από ζωή.

Αγροτικός δρόμος στο Κοκκινονέρι

Στους προαναφερόμενους Γερμανιώτες περιλαμβάνεται και ο δάσκαλος Γιώργος Τ. Αλεξίου, ο οποίος επισκέφτηκε το Κοκκινονέρι τη Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014 κι έλαβε τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το παρόν κείμενο.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Παιδί, το περιβόλι μου ! (ποίημα Κωστή Παλαμά)

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος ,φυτευτής , γίνε διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,

για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,

μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά ! τσεκούρι !τράβα !,

ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,

και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,

κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.,

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,

κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα

Ο Κώστας Έξαρχος μιλάει
και ο Κώστας Αλεξίου τον ακούει.

Σποροφόρα "πούπουλα"  ονόπορδου στο Κοκκινονέρι.

Ο φυτικός γίγαντας του Κοκκινονερίου.
Το λεγόμενο"δέντρο του Μπαντή",
που υπερβαίνει σε ύψος τα 30 μ.
Μνημείο της φύσης.

Ο βοσκός Χρυσόστομος Γ. Δόκαλος με το κοπάδι του
σε  αγρό του Κοκκινονερίου.

Το "αθάνατο" τσιμενταύλακο άρδευσης
που κατασκεύασε στο Κοκκινονέρι
ο αείμνηστος  εργολάβος Ζήσης Δαραβίγκας.
Αχρησιμοποίητο σήμερα !

Το κτήμα με τα φασόλια του Κώστα  Έξαρχου.

Χαρακτηριστικό τοπίο στο Κοκκινονέρι.
Ο αγρός του κ. Σωκράτη Παπαδημητρίου.

Κράνα απ' το Κοκκινονέρι.

Ο Κώστας Αλεξίου συλλέγει βατσινόμουρα.

Άνθος σαπ(ου)νιάς.

"Βούζιουλο".

Οι γέρικες συκιές του Αχιλλέα Γκίνου στον Γέρμα Καστοριάς.

Καρποφόρος κλαδίσκος συκιάς του Αχιλλέα.

Στο χωριό “ο Γέρμας” Καστοριάς υπήρχαν έως το έτος 1950 ελάχιστα φυτά συκιάς, ίσως δύο τρία δέντρα. Περί το έτος αυτό όμως επέστρεψε στον Γέρμα από τη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόταν επί σειρά ετών, ο αείμνηστος Αχιλλέας Γκίνος και αμέσως φύτεψε περί τα είκοσι δενδρύλλια συκιάς στο εκλεκτό αμπέλι που είχε σε περιοχή του βουνού “Πάσχος”. Τα δενδρύλλια αυτά γρήγορα μεγάλωσαν και καρποφόρησαν ικανοποιητικά.

Το γεγονός της φύτευσης και καρποφορίας δέντρων συκιάς στον Γέρμα το έμαθαν αμέσως κι εντυπωσιάστηκαν (!) όλοι οι ενήλικες κάτοικοι του χωριού. Το πληροφορήθηκαν φυσικά και οι έφηβοι της εποχής (δεκαετία του 1950), που τριγύριζαν τις νύχτες στα αμπέλια και στα περιβόλια του Γέρμα κι έτρωγαν τα φρούτα τους. Οι νεαροί αυτοί έκαναν κάθε Σεπτέμβριο που ωρίμαζαν τα σύκα νυχτερινές επιδρομές και στον εξεταζόμενο συκεώνα και ανάγκαζαν το μακαρίτη τον Αχιλλέα να κοιμάται εκεί τα βράδια προς εκφοβισμό τους.

Γύρω στο έτος 1960 απεβίωσε ο Αχιλλέας Γκίνος, εγκαταλείφθηκε αναγκαστικά το αμπέλι του και σε πέντε – έξι χρόνια ξεράθηκε. Οι συκιές του όμως άντεξαν τις μεγάλες παγωνιές και τους δυνατούς βοριάδες του Γέρμα κι ευελπιστούμε ότι θ' αντέξουν και θα υπάρχουν πολλά χρόνια ακόμα, για να θυμίζουν στους παλαιότερους Γερμανιώτες, τους γεννηθέντες πριν το έτος 1960, αγαπητά πρόσωπα και γραφικά περιστατικά μιας παλαιάς εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί.

Συκιά στο εγκαταλειμμένο αμπέλι του Αχιλλέα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1) Ο αείμνηστος Αχιλλέας Γκίνος κατοικούσε σε ένα ευρύχωρο σπίτι που βρισκόταν δίπλα στο σημερινό Δημοτικό Σχολείο του Γέρμα. Σύζυγός του ήταν η άριστη μοδίστρα Αγλαΐα Προδαφίκα. Είχε μία μονάκριβη και πολυαγαπημένη κόρη, την Ελένη, η οποία ήταν παντρεμένη με τον οικοδόμο Κώστα Βολογιάννη απ’ το γειτονικό Κωσταράζι. Η Ελένη είχε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Αχιλλάκη, που τώρα διαμένουν κι εργάζονται στη Θεσσαλονίκη.

2) Ο Γερμανιώτης δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου επισκέπτεται μία φορά κάθε χρόνο, στα τέλη του καλοκαιριού, το έρημο αμπέλι και τις ανεμοδαρμένες συκιές του Αχιλλέα και (για να) θυμάται και (να) αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, που τα πέρασε εκεί τριγύρω βόσκοντας τα αρνάκια του.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Μύθος του Αισώπου: Η συκιά, η καλιακούδα και η αλεπού.

Μια καλιακούδα που πεινούσε πήγε σε μια συκιά για να βρει και να φάει κανένα σύκο. Επειδή όμως είδε ότι τα σύκα της ήταν άγουρα, κάθισε στη σκιά της και περίμενε να ωριμάσουν. Μια αλεπού που την είδε να κάθεται εκεί με τις ώρες κι έμαθε για ποιο λόγο το έκανε αυτό, την είπε: “την έχεις πατήσει βρε μαύρη….αν στηρίζεσαι στην ελπίδα, που είναι καλή μεν για να σε παραμυθιάζει, αλλά όχι και να σε θρέφει”.

Ταλαιπωρημένο δέντρο συκιάς του Γκίνου.

Συκιά που αντέχει ακόμη.

Ο Γέρμας. Άποψή του απ' το αμπέλι του Αχιλλέα,
που διακρίνεται σε πρώτο πλάνο.

Συκιά και δεξιά στο βάθος ο Γέρμας.

Κορμοί δέντρων συκιάς του Αχιλλέα.

Ο Γέρμας, όπως φαίνεται απ' τις συκιές του Αχιλλέα.

Συκιά, καλιακούδα και αλεπού.
Eικόνα της Charlaine  Wetwood.