Οι γέρικες συκιές του Αχιλλέα Γκίνου στον Γέρμα Καστοριάς.

Καρποφόρος κλαδίσκος συκιάς του Αχιλλέα.

Στο χωριό “ο Γέρμας” Καστοριάς υπήρχαν έως το έτος 1950 ελάχιστα φυτά συκιάς, ίσως δύο τρία δέντρα. Περί το έτος αυτό όμως επέστρεψε στον Γέρμα από τη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόταν επί σειρά ετών, ο αείμνηστος Αχιλλέας Γκίνος και αμέσως φύτεψε περί τα είκοσι δενδρύλλια συκιάς στο εκλεκτό αμπέλι που είχε σε περιοχή του βουνού “Πάσχος”. Τα δενδρύλλια αυτά γρήγορα μεγάλωσαν και καρποφόρησαν ικανοποιητικά.

Το γεγονός της φύτευσης και καρποφορίας δέντρων συκιάς στον Γέρμα το έμαθαν αμέσως κι εντυπωσιάστηκαν (!) όλοι οι ενήλικες κάτοικοι του χωριού. Το πληροφορήθηκαν φυσικά και οι έφηβοι της εποχής (δεκαετία του 1950), που τριγύριζαν τις νύχτες στα αμπέλια και στα περιβόλια του Γέρμα κι έτρωγαν τα φρούτα τους. Οι νεαροί αυτοί έκαναν κάθε Σεπτέμβριο που ωρίμαζαν τα σύκα νυχτερινές επιδρομές και στον εξεταζόμενο συκεώνα και ανάγκαζαν το μακαρίτη τον Αχιλλέα να κοιμάται εκεί τα βράδια προς εκφοβισμό τους.

Γύρω στο έτος 1960 απεβίωσε ο Αχιλλέας Γκίνος, εγκαταλείφθηκε αναγκαστικά το αμπέλι του και σε πέντε – έξι χρόνια ξεράθηκε. Οι συκιές του όμως άντεξαν τις μεγάλες παγωνιές και τους δυνατούς βοριάδες του Γέρμα κι ευελπιστούμε ότι θ' αντέξουν και θα υπάρχουν πολλά χρόνια ακόμα, για να θυμίζουν στους παλαιότερους Γερμανιώτες, τους γεννηθέντες πριν το έτος 1960, αγαπητά πρόσωπα και γραφικά περιστατικά μιας παλαιάς εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί.

Συκιά στο εγκαταλειμμένο αμπέλι του Αχιλλέα.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1) Ο αείμνηστος Αχιλλέας Γκίνος κατοικούσε σε ένα ευρύχωρο σπίτι που βρισκόταν δίπλα στο σημερινό Δημοτικό Σχολείο του Γέρμα. Σύζυγός του ήταν η άριστη μοδίστρα Αγλαΐα Προδαφίκα. Είχε μία μονάκριβη και πολυαγαπημένη κόρη, την Ελένη, η οποία ήταν παντρεμένη με τον οικοδόμο Κώστα Βολογιάννη απ’ το γειτονικό Κωσταράζι. Η Ελένη είχε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Αχιλλάκη, που τώρα διαμένουν κι εργάζονται στη Θεσσαλονίκη.

2) Ο Γερμανιώτης δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου επισκέπτεται μία φορά κάθε χρόνο, στα τέλη του καλοκαιριού, το έρημο αμπέλι και τις ανεμοδαρμένες συκιές του Αχιλλέα και (για να) θυμάται και (να) αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, που τα πέρασε εκεί τριγύρω βόσκοντας τα αρνάκια του.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Μύθος του Αισώπου: Η συκιά, η καλιακούδα και η αλεπού.

Μια καλιακούδα που πεινούσε πήγε σε μια συκιά για να βρει και να φάει κανένα σύκο. Επειδή όμως είδε ότι τα σύκα της ήταν άγουρα, κάθισε στη σκιά της και περίμενε να ωριμάσουν. Μια αλεπού που την είδε να κάθεται εκεί με τις ώρες κι έμαθε για ποιο λόγο το έκανε αυτό, την είπε: “την έχεις πατήσει βρε μαύρη….αν στηρίζεσαι στην ελπίδα, που είναι καλή μεν για να σε παραμυθιάζει, αλλά όχι και να σε θρέφει”.

Ταλαιπωρημένο δέντρο συκιάς του Γκίνου.

Συκιά που αντέχει ακόμη.

Ο Γέρμας. Άποψή του απ' το αμπέλι του Αχιλλέα,
που διακρίνεται σε πρώτο πλάνο.

Συκιά και δεξιά στο βάθος ο Γέρμας.

Κορμοί δέντρων συκιάς του Αχιλλέα.

Ο Γέρμας, όπως φαίνεται απ' τις συκιές του Αχιλλέα.

Συκιά, καλιακούδα και αλεπού.
Eικόνα της Charlaine  Wetwood.