Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

«Στην κουφάλα σου εφώλιασε μελίσσι, γέρικη “βελανιδιά”»

Η κουφάλα στον κορμό της βελανιδιάς,
όπου υπάρχει το θεματικό μελίσσι.
Η όμορφη περιοχή  «Κρανιά», που βρίσκεται στο βουνό «Πάσχος» του Γέρμα Καστοριάς, είναι κατάφυτη από γέρικες βελανιδιές.  Στον κορμό κάποιας απ’ αυτές τις βελανιδιές υπάρχει μία μεγάλη κατακόρυφη κουφάλα, που φιλοξενεί στο εσωτερικό της ένα πολύβουο μελίσσι. Το μελίσσι αυτό το είδε και το θαύμασε σήμερα Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013 ο Γερμανιώτης δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου, το φωτογράφισε και θυμήθηκε το σχετικό υπέροχο ποίημα του Λορέντζου Μαβίλη,  «Η Ελιά», το οποίο παρατίθεται με τις ανάλογες - κατάλληλες προσαρμογές, ακολούθως:
“Η Βελανιδιά”
Στην κουφάλα σου εφώλιασε μελίσσι,
γέρικη “βελανιδιά”, που γέρνεις με τη λίγη
πρασινάδα που ακόμα σε τυλίγει
σα νάθελε να σε νεκροστολίσει.
………………………………
Και το κάθε πουλάκι στο μεθύσι
της αγάπης πιπίζοντας ανοίγει
στο κλαρί σου ερωτάρικο κυνήγι,
στο κλαρί σου που δε θα ξανανθίσει.
……………………………………
Ώ πόσο στη θανὴ θα σε γλυκάνουν,
με τη μαγευτικὴ βοὴ που κάνουν,
ολοζώντανης νιότης ομορφάδες
………………………………....
που σα θύμησες μέσα σου πληθαίνουν·
ώ να μπορούσαν έτσι να πεθαίνουν
και άλλες ψυχὲς της ψυχής σου αδερφάδες
 
Μέλισσες στο εσωτερικό της κουφάλας.


Μέλισσες στην κουφάλα.

Η βελανιδιά όπου φωλιάζει το μελίσσι.

Το κάτω μέρος της κουφάλας
στη ρίζα της βελανιδιάς.


Ο λυρικός ποιητής Λορέντζος Μαβίλης
(1860 - 1912).





Το λατομείο μαρμάρου στο βουνό Πάσχος.



Ο βοσκός Κώστας Γ. Τάσιος
γεμίζει το παγούρι του στο "Πηγαδάκι".

Το "γκισέμι" στο κοπάδι του Κώστα Τάσιου.

Το κοπάδι προβάτων του Κ. Τάσιου.

Άποψη του Γέρμα απ' το "Πηγαδάκι".
26 Αυγούστου 2013.


Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Πόθος Φθινοπώρου (Ποίημα Ναπολέοντα Λαπαθιώτη)

Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσο καιρό σε καρτερώ,
με τις πλατιές, βαριές σου στάλες
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις άλλες...
................................................................................

.................................................................................
Τα καλοκαίρια μ᾿ έψησαν και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζοι:
απόψε μου ποθεί η καρδιά πότε να ῾ρθει μέσ᾿ τα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!
………………………………………………..
Τότε, γερτός κι εγώ ξανά, μέσ᾿ τα μουγκά τα δειλινά,
θ᾿ αναπολώ γλυκά, - ποιος ξέρει,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι...