Θα σηκωθώ να φύγω τώρα, στη λίμνη (του
Γέρμα) θα σταθώ,
με λάσπη και καλάμια την καλύβα μου
θα χτίσω,
εννιά αυλακιές φασόλια ως και κυψέλες
θα ’χω κει,
και μόνος μου μες στη βουή των
μελισσών θα ζήσω.
Κάποια γαλήνη θα ’βρω εκεί, μια και η
γαλήνη στάζει αργά,
από το πέπλο της αυγής ως τ’ άσματα
των γρύλλων.
Εκεί ’ναι οι νύχτες φεγγερές, τα
μεσημέρια είναι πυρά,
και τα βραδάκια γέμουνε απ’ τα φτερά
των σπίνων.
Θα σηκωθώ να φύγω, γιατί με φως και
σκοτεινιά
ακούω της λίμνης το νερό να γλείφει
την πλαγιά,
κι ενώ στου δρόμου στέκομαι τη γκρίζα
τη γωνιά,
στα φύλλα της καρδιάς μου ηχεί της
λίμνης η φωνή.
(«Μυθολογίες και οράματα», εκδ. Γαβριηλίδης. Διασκευή
κειμένου Γ.Τ.Α.)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ.
Για τις φυσικές ομορφιές του Γέρμα βλέπε:
https://sites.google.com/site/kepegerma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου