Φθινοπωρινό κυκλάμινο (Ποίημα Νicolas cocaro)

Κυκλάμινα.

Ίσως αύριο.

Κάποιο κυκλάμινο πάσχιζε ν' αντέξει

που τό 'πιασε απότομα το φθινοπωρινό ανεμοβόρι.

Βέλαζε στο διάσελο η μοναξιά

και ηχούσαν τα κυπροκούδουνα τής απελπισίας.

Το σήμαντρο του Όρθρου δεν ακούστηκε σήμερα.

Τι απόγινε ο κοπαδιάρης ήλιος;

Η μέρα πέρασε γεμάτη ψύχος, γεμάτη σκότος,

καρτερώντας τουλάχιστον τον Εσπερινό.

Μα πάλι το σήμαντρο δεν σήμανε.
Η αγέλη κλείστηκε μοναχή στο μαντρί της.
Αύριο ίσως...

(Ποίημα Νicolas cocaro
"Νοτιοαμερικάνικη Γη"
Μετάφραση Ν. Βιτσαξή)

Σούρβα  (όας) Φθινοπώρου.

Κράνα Σεπτεμβρίου.