Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Δέντρο καρποφόρας ελιάς στην ευρύτερη περιοχή του Γέρμα Καστοριάς.

Το παρουσιαζόμενο δενδρύλλιο ελιάς.
Στους πρόποδες του όρους Μελίσσι, νοτιοανατολικού αντερείσματος της Σαρακίνας, και παραπλεύρως του δημόσιου δρόμου που συνδέει τον Γέρμα Καστοριάς με την Εγνατία οδό, βρίσκεται ένα δενδρύλλιο μεγαλόκαρπης ελιάς. Η παρουσία του δενδρυλλίου αυτού στην αναφερόμενη τοποθεσία ξαφνιάζει ευχάριστα κι εντυπωσιάζει ιδιαίτερα τον θεατή της, καθότι μέχρι σήμερα επικρατεί γενικώς η άποψη, πως τα δέντρα της ελιάς δεν αντέχουν και παγώνουν στις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες που σημειώνονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα στην ορεινή περιοχή Γέρμα – Βογατσικού.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2016, ένας Γερμανιώτης περιπατητής εντόπισε κι επισκέφτηκε το εν λόγω δενδρύλλιο ελιάς, το παρατήρησε επί αρκετή ώρα, θαύμασε τους ευμεγέθεις καρπούς του, αναρωτήθηκε ποιος να ήταν ο προοδευτικός άνθρωπος που το φύτεψε σ’ αυτόν τον άνυδρο και πετρώδη τόπο, και πιθανολόγησε τα εξής:
Πριν 20 – 30 χρόνια, κάποιος μελισσοκόμος της Χαλκιδικής που φέρνει κάθε Άνοιξη τα μελίσσια του στις προσήλιες πλαγιές του όρους Μελίσσι, για να τρυγήσουν το εκλεκτό νέκταρ από τ’ ανθισμένα παλιούρια που αφθονούν εκεί, φύτεψε, πότισε και προφύλαξε το εν λόγω δενδρύλλιο κι αυτό μεγάλωσε και ήδη καρποφόρησε.
Κλείνοντας τη σύντομη αναφορά στο θεματικό δέντρο της ελιάς σημειώνουμε ότι η ευδοκίμησή του στη συγκεκριμένο μέρος έχει μεγάλη σημασία για τους φιλόπονους αγρότες του Γέρμα, διότι φανερώνει και πιστοποιεί, πως είναι δυνατή η συστηματική κι επικερδής καλλιέργεια της ελιάς και στην ευρύτερη περιοχή του χωριού τους.

Η ελιά 
(Ποίημα Κωστή Παλαμά)
Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
Η πιο απ’ όλες χαϊδευτή,
Χρόνια η αγάπη του πατέρα
Σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.
Όσο να γύρω νεκρωμένη
Αυτόν το μάτι μου ζητεί.
Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.
…………………………..
Όπου κι αν λάχω κατοικία
Δε μ’ απολείπουν οι καρποί,
ως τα βαθειά μου γηρατεία
Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή.        
Η θεματική ελιά. Διακρίνεται δίπλα της
ο δημόσιος δρόμος.
Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη
Κι είμαι γεμάτη προκοπή.
Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.
...........................................
Εδώ στον ίσκιο μου αποκάτου
Ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί
Κι ακούστηκ’ η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί.
Το δάκρυ του δροσιά αγιασμένη
Έχει στη ρίζα μου χυθεί.
Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.
……………………………
Και φως πραότατο χαρίζω
Εγώ στην άγρια τη νυχτιά
Τον πλούτο πια δε τον φωτίζω
Συ μ’ ευλογείς φτωχολογιά.
Κι αν απ’ τον άνθρωπο διωγμένη
Φέγγω μπροστά στην Παναγιά.
Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Η εξεταζόμενη ελιά, όπως φαίνεται
απ' τον δημόσιο δρόμο προς Γέρμα.

Ο Χριστός προσεύχεται κάτω από ελαιόδενδρα
του κήπου της Γεσθημανή.


Καρπός του εξεταζόμενου δέντρου ελιάς.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου