Το μεγάλο αγριολεύκαδο του Γέρμα. Στο βάθος δεξιά διακρίνεται ο ναός του Αγίου Αθανασίου (17ος αι. ;). |
Το χωριό «Ο Γέρμας» βρίσκεται κτισμένο σε μια ορεινή
γεωγραφική περιοχή με πολλά νερά και με ανάλογη βλάστηση. Στα ψηλά βουνά του
υπάρχουν πυκνά δάση βελανιδιάς και οξιάς, ενώ στα μικρά ποτάμια και τα ρέματά
του φύονται πολλές υδροχαρείς ιτιές και λεύκες. Ειδικά για τις λεύκες
αναφέρουμε, ότι ανήκουν σε τέσσερα (4) διαφορετικά είδη, που είναι γνωστά στον
Γέρμα με τις εξής ονομασίες:
1)
Ο Ασπρόλευκας
2)
Το Αγριολεύκαδο
3)
Το (κοινό) λευκάδι
4)
Το Καναδέζικο λευκάδι
Τα δύο πρώτα απ’ τα προαναφερόμενα είδη της λεύκας
είναι αυτοφυή, και τ’ άλλα δύο επείσακτα, ενώ απ’ τα τέσσερα είδη, το
μακροβιότερο και ογκωδέστερο είναι αυτό του Αγριολεύκαδου.
Υπάρχει στο χωριό και το μοναδικό λευκάδι ενός
πέμπτου ανώνυμου είδους. Αυτό βρίσκεται στη συνοικία «Μπομπούστι», έξω απ’ το
προαύλιο του Δημοτικού σχολείου, και αποτελεί, απ’ τα παλιά τα χρόνια,
χαρακτηριστικό σημείο βολταρίσματος και συνάντησης των νεαρών Γερμανιωτών.
Στον Γέρμα σώζονταν έως τη δεκαετία του 1960
αρκετά αιωνόβια αγριολεύκαδα με τεράστιους κορμούς και μεγάλη περίμετρο
φυλλώματος. Σήμερα σώζεται μόνον ένα, το λεγόμενο «Σανατσιάδικο», που βρίσκεται
στην κοίτη του «Γιαζιοβινού» ποταμού, κοντά στον παλαιό κοινοτικό νερόμυλο. Το
αγριολεύκαδο αυτό είναι ένα μνημείο της
φύσης. Αριθμεί ζωή αρκετών εκατοντάδων ετών, έχει ύψος περίπου 30 μ. και
περίμετρο βάσης 7,3 μ. (!). Οι φυσιολάτρες του Γέρμα το γνωρίζουν καλώς, το
επισκέπτονται τακτικά και θαυμάζουν το μέγεθος και την επιβλητική εμφάνισή του.
Γ.
Τ. Α.
Επίμετρο
Η ΛΕΥΚΑ
Τη θυμάσαι τη λεύκα μας; Παιγνιδιάρα στην αύρα
φιλικά μας προστάτευεν απ' του ήλιου τη λαύρα,
και με χάρη σαλεύοντας την ψηλή κορυφή της
εψιθύριζε πρόσχαρη τη χαρά την κρυφή της
και σκορπούσε το γέλιο της στους φραγμούς και στ'
αμπέλια.
Γιατί τότ' αποκρίνονταν στα δικά σου τα γέλια.
……………………………………………………
Χθες επέρασα μόνος μου - τι δε κάνουν τα χρόνια!
βασιλεύει τριγύρω της ερημιά, καταφρόνια!
Κι η θεόρατη λεύκα μας, που τον πόνο μου ξέρει,
με μια θλίψη παράξενη ψιθυρίζει στ' αγέρι
και σκορπά το παράπονο μες στου ήλιου το κάμα...
Γιατί τώρ' αποκρίνεται στο δικό μου το κλάμα.
Ι. Πολέμης
Το χωριό "Ο Γέρμας" Καστοριάς. Φωτ. 11-6-2014. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου