Κέντρο Περιβάλλοντος Γέρμα: Η ανεμώνη, το πανέμορφο αγριολούλουδο.

Η ανεμώνη.

Το όμορφο χωριό «Ο Γέρμας» Καστοριάς βρίσκεται, ως γνωστόν, στην άκρη μιας ειδυλλιακής κοιλάδας, που περιβάλλεται από ψηλά δασωμένα βουνά. Ένα απ’ αυτά τα βουνά είναι και «ο Πάσχος», που ονομάστηκε έτσι, επειδή στις ερατεινές πλαγιές του εόρταζαν οι παλαιοί Γερμανιώτες, του 18^ου και του 19^ου αιώνα, το Πάσχα.

Ο Πάσχος είναι ένα προσηλιακό βουνό και γι’ αυτό στα ξέφωτα του δάσους και στους θαμνότοπούς του φύονται πάμπολλα και ωραιότατα αγριολούλουδα. Στα εν λόγω αγριολούλουδα περιλαμβάνεται και η «ντελικάτη» Ανεμώνη ή Ανεμολούλουδο, που ανθίζει δύο φορές το χρόνο, κατά τους μήνες Απρίλιο και Οκτώβριο, αντίστοιχα. Η Ανεμώνη έλαβε αυτό το υπέροχο όνομα απ’ τους Αρχαίους Έλληνες, επειδή ριζώνει σε μέρη που είναι εκτεθειμένα στους ψυχρούς ανέμους.

Βλαστός και άνθος ανεμώνης.

Η ανεμώνη είναι μία πολυετής πόα, που στα βουνά του Γέρμα φθάνει σε ύψος τα 30 εκατοστά. Η ρίζα της είναι βολβός, ο δε βλαστός της είναι λεπτός και χνουδωτός κι έχει χρώμα καφεπράσινο. Στη βάση του βλαστού υπάρχουν αρκετά φύλλα, που έχουν μακρύ μίσχο και έλασμα αποτελούμενο από τρία τμήματα με βαθείς λοβούς. Στο μέσον του ίδιου βλαστού υπάρχουν επίσης και άλλα 3 - 4 φύλλα, τα οποία σχηματίζουν ομάδα, είναι άμισχα και διαιρούνται σε λεπτούς λοβούς. Στην κορυφή τού κάθε βλαστού βγαίνει μόνο ένα άνθος, που είναι μεγάλο κι εντυπωσιακό. Έχει 8 – 10 πέταλα χρώματος ιώδους - ροζ, πολλούς στήμονες με μπλε ανθήρες και στο κέντρο πολυάριθμα πυκνά και λεπτά καρπόφυλλα που δημιουργούν έναν ιδιότυπο κώνο.

«Το αγριολούλουδο Ανεμώνη συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνι και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με αυτόν το μύθο, ο Άδωνις βγήκε κάποτε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί ο θεός Άρης, που ζήλευε τον Άδωνι επειδή ήταν εραστής της Αφροδίτης, μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι και τον σκότωσε.

Φύλλο βάσης ανεμώνης.

Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και, όπως λέγεται, ράντισε με νέκταρ την πληγή του. Αμέσως τότε ξεπήδησε απ’ την πληγή ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε Ανεμώνη ή Ανεμολούλουδο, επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του (απ’ το Διαδίκτυο)».

Η παρούσα σύντομη αναφορά στο αγριολούλουδο Ανεμώνη θα κλείσει με την παράθεση ενός υπέροχου ομώνυμού της ποιήματος.

Ανεμώνη

Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές

τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν

κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές

μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη σκορπίσαν.

………………………………………………

Μια πρώιμη άνοιξη!…Πώς φεύγουν οι καιροί…

Ήταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος

κι εσύ παιδούλα σαν αγάπη τρυφερή

μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.

……………………………………………